خواسته یا ناخواسته، میانگین سنی کاربران شبکه‌های اجتماعی مجازی آمده پایین، خیلی پایین، آنقدر که به وفور می‌توان میانشان قشر کودک هم دید.
کرونا برای همه اگر درسی داشت، برای کودکان اصلا خوب نبود. اینکه پلتفرم‌هایی مثل اینستاگرام را باز می‌کنی و می‌بینی کودکان هم صفحه دارند زیاد خوب نیست و اینکه بخش نظرات را می‌خوانی و به کودکانی بر می‌خوری که دارند ادای آدم‌بزرگ‌ها و آن‌هم آدم بزرگ‌های ناخوب را در می‌آورند و حرف‌های ناجور می‌زنند، اصلا خوب نیست. شاید هنوز اکثریت قریب به اتفاق محیط‌های مجازی، آمادگی حضور کودکان را نداشته‌باشد و این در حالی‌ست که بیشتر امورات و اشتغال‌ها مجازی شده و تقریبا هر کودک و نوجوانی برای ادامه‌ی تحصیل، نیاز به بستری دارد تا در آن به تحصیل بپردازد و این اتفاق، کودکان را به‌طور ناگهانی وارد برهه‌ی جدیدی از زندگی کرد، انگار بی آنکه خودشان خواسته‌باشند، حداقل ده سال میان‌بر زدند و این حقیقتا شوک بزرگی برای رشد فردی آن‌ها بود و اگر این میان، شاهد ناهنجاری رفتاری و ادراکی ناشی از این شوک باشیم، عجیب نیست.
کودکان امروز، در بحران بزرگی افتادند که از آن متاسفانه گریزی نیست"لااقل فعلا"، خواستم فقط یادآوری کنم که این روزها در ارسال فیلم و عکس‌ها و مطالبمان بیشتر دقت کنیم. اگر این اتفاق ناگزیر بود و گریزی از آن نیست، ما حواسمان باشد. در هر محیط مجازی حداقل یک کودک یا نوجوان آماده‌ی آسیب هست. کودکانی که امروز زمان کودکی‌شان بود و ناگهانی و بی‌مقدمه به فردا رسیدند و بزرگ شدند، آنقدر که حتی سنشان را هم بر نمی‌تابند.
ما حواسمان باشد، ما که کودکی‌هامان را کرده‌ایم و اشراف داریم به این حقیقت که این‌ها هنوز بچه‌اند، هرچند روزگار مجال کودکی و تجربه‌های شیرین مختص سن خودشان را از آن‌ها گرفت.
کمک کنیم با روانی سالم این بحران ناخواسته و ناشناخته را پشت سر بگذارند.