در نمایشگاه الکامپ سال 98 در یکی از نشست‌های علمی عنوان شد که در 10 سال آینده بسیاری از شغل‌ها یا از بین می‌روند یا نحوۀ ارائه آنها متفاوت خواهد شد. یکی از این مشاغل و خدمات جریان آموزش در دنیا خواهد بود.

جالب است که موضوع همه‌گیری بیماری کرونا در جهان و در کشور ما به نظر شیوه‌های ارائه خدمات آموزشی را به یکباره دگرگون نمود ودر سال تحصیلی جدید مدارس و مراکز آموزشی و حتی دانشگاه‌های کشور نیز به اجبار باید نحوۀ فعالیت خود را تغییر دهند و با تکنولوژی جدید هماهنگ نمایند.

در نگاه اول همه هم نظر هستیم که شیوه آموزش حضوری برای یک موجود اجتماعی مثل انسان بسیار اثربخش‌تر است اما از منظر دیگر باید پذیرفت که وقتی شرایط چنین کاری مهیا نیست پس بهتر است با واقعیت کنار بیاییم و به جای آرزو کردن تلاش کنیم از شرایط موجود بهترین استفاده را ببریم.

استفاده از فضای مجازی برای تکمیل آموزش یک فرصت خوب بود و به یک نسخه بی بدیل تبدیل شد که دراین شرایط جایگزین دیگری ندارد. تقویت جایگاه معلمان و شناسایی نقاط ضعف و قوت احتمالی آنها مانند عدم اشراف برفضای آموزش الکترونیک، تقویت رویکرد فطرت گرایی توحیدی، تقویت روحیه تعلق ملی و دینی و تحکیم ارتباط میان اعضای خانواده از دیگر آثار مثبت تعطیلی‌های اخیر است.

در آموزش مجازی معلم به جای نقش انتقال دهنده نقش تسهیل کننده خواهد داشت و در این صورت منبع یادگیری معلم نیست بلکه دانش آموز است. ما باید لذت و شوق یادگیری را نهادینه کنیم.